Babaya mektup

Derin bir pişmanlık ve hüzün dolu bir ruh hali içerisinde yazıyorum. Kız arkadaşımla kaçmak zorundaydım çünkü seni ve annemi yaşanacak olaylardan uzak tutmak istedim. Gerçek tutkuyu ve sevgiyi ben Pelin ile buldum ve o öyle tatlı ki anlatamam…
Şunu biliyordum siz onun vücudunun her yerine taktığı değişik küpeleri, derisine işlettiği dövmeleri, kendine has o çılgın giyim tarzını asla ama asla onaylamayacaktınız ve tabi benden çok büyük olması da çok büyük bir sorun olacaktı. Fakat benim için bunlar önemli değil, ona karşı hissettiklerim önemli.
Baba Pelin bebek bekliyor! Pelin’in dediğine göre çok mutlu olacağız. Ormanda kendine ait bir karavanı ve tüm kış yetecek kadar da yakacağı varmış. Bir sürü çocuğa sahip olma düşüncesi rüyalarımızı süslüyor. Pelin benim gözlerimi kafa yapan o maddelerin gerçeğine açtı ve artık biliyorum ki bunlar kimseye zarar vermez.
Kendimiz yetiştirmeyi ve bunu diğer insanlara pazarlamayı düşünüyoruz. Tabi yine bu sayede ihtiyacımız olanı kadarına da kolayca ulaşabileceğiz.
Artık tam anlamıyla bilime yalvarıyoruz, dualar ediyoruz şu AIDS hastalığının da çaresi bulunsun ve Pelin sağlığına kavuşsun diye… O kesinlikle iyileşmeyi hakediyor. Endişelenmeyi bırak baba ben 15 yaşındayım ve kendi başımın çaresine elbette bakabilirim. Eminim birgün geri döneceğiz ve sen kendi torunlarını tanıyacak, seveceksin…
İmza: Oğlun Ali
NOT: Baba yazdığım mektubun tek kelimesi bile doğru değil. Ben Vedat’lardayım. Sadece sana; insanın hayatında, masamın üzerinde seni bekleyen karneden daha önemli şeylerin olduğunu hatırlatmak istedim. Seni çok seviyorum…