Vaktiyle Nevşehir’de bir ilçeye kaymakam atanmış…

Ertesi gün Kaymakam yanına baş çavuşu ile beraber, köylülerle tanışmak üzere köy köy dolaşmaya başlamış. Köyden köye hoşsohbet çay kahve yemekler ikramlarla ahaliyle muhtarlarla tanışıyor, onların dertlerini isteklerini dinleyip öğreniyor. Nihayetinde köyden köye gezerken kaymakam yolda kucağında yeni doğan eşek sıpasıyla giden bir köylüyü görmüş..

Kaymakam baş çavuşa dönerek “Şu bizim köylü emmiye biraz sataşayım” demiş. Baş çavuş kaymakamı kibarca uyarmış. “Aman kaymakamım buraların insanı lafta altta kalmazlar, dikkat edin” dese de, Kaymakam “Sen merak etme, bir şey olmaz, biz yıllarca mektep okuduk. Yüzlerce köy, binlerce insan gördük.Cahil bir köylü mü beni lafta yenecek, alt edecek ? diyerek gülmüş. Kaymakam şoföre seslenip arabayı durdurmuş, köylüye yanaşmışlar. Kaymakam selam verip, “Hemşerim, kucağına yavrunu da almışsın nereye böyle” deyince,
köylü durmuş, şöyle süzerek bir kaymakama, bir de baş çavuşa bakmış; “Sıpayı mektebe yazdırmaya gidiyorum beyim, okursa kaymakam, okumazsa baş çavuş olsun” demiş.