Vefakar Anne ve Gelini

İçerisinden haberi yoktu. Seviyordu gelinini öz evladı gibi. Bir an önce düğünleri olsun istiyordu. Sanki kendi evlenecek gibi heyecanlıydı. Bir an önce taşınmak istiyordu yeni evlerine; artık bir köşeye oturup torunlarını sevecekti, geçmiş onun için tatlı bir hatıra olarak kalacaktı…
Nikah gününe 1 ay kalmıştı, damat ve geli beraber, yeni evlerine yerleşecek eşyaların yerlerini ayarlayıp ölçülerini alacaklardı. Bütün eşyaların yerleri ayarlanmış, tek tek güzel bir görüntü kazandırılmıştı.
Bu esnada gelin kız nişanlısına dönerek; “Cihan! böyle güzel oldu ama şu çöp tenekesini nereye koyacağız?”
Şaşırdı genç adam, hayret dolu bir sesle;
-“Koskoca evde bir çöp tenekesini koyacak yer bulamıyor musun? Tezgahın altına koy!”
-“Yok yok hiç olur mu?”
-“O zaman balkona koyarsın?”
-“Oraya da hiç uymaz.”
-“Yahu çöp tenekesini koyacak yer bulamıyor musun?”
-“Onu demiyorum canım ANNENİ diyorum ANNENİ!”
Genç kızın ağzından çıkan cümleler genç adamın kalbine işlemiş, beynini döndürmüştü. Varlığında baş tacı olan annesi, kendisi için el kapılarında çalışan annesi, demek bir çöp tenekesi yerine koyuluyordu. Demek annesi çöp tenekesi gibiydi. O çilekar o fedakar kadını, canı gibi sevdiği annesini koyacak yer bulamıyordu hayat arkadaşı olacak olan kız da utanmadan bir de anasına çöp tenekesi diyordu..! DEVAMI İÇİN DİĞER SAYFAYA GEÇİNİZ…