Evliliğim 10. senesindeydi, kaynanamın yaptıkları giderek ağrıma gidiyordu..

Bir gün yemeği, bir gün temizliği, bir gün üst başı bahane ederek bana ağır sözler söylüyor, bazen de kendini tutamayarak hakaret ediyordu. Başka bir gün çocuğuma analık edemediğimi, diğer bir gün kocama kadınlık edemediğimi söylüyordu.
Artık dayanamıyordum onun bu tavırlarına. Odama girip gözlerim şişene kadar ağlıyordum. Kocama bu durumu söylemeye çekiniyordum. Yanlış anlar da annesinin kalbini kırar diye yine onu düşünüyordum.
Ben böyle kaynanamı korumaya çalışırken kaynanam bir gün akşam yemeğinde kocama beni şikâyet etmeye başladı.
O gün eve gelen misafirlere iyi davranmadığımı, bizi rezil ettiğimi söylemişti. Sofrada bunları duyunca o kadar şaşırdım ki tek kelime edemedim. Bunu duyan kocam beni kolumdan tuttuğu gibi bir odaya götürdü ve bir yaşlı kadını bile idare edemiyorsun deyip bana çıkıştı. İlk defa böyle davranıyordu bana. afalladım, şaşkındım.
Kocamın iş yerinde akşama kadar çalışmaktan hali kalmıyordu, bunu biliyordum bu yüzden birkaç güne her şey unutulur diyerek her şeyi unutmaya çalıştım. Fakat kaynanam aklına bir şey koymuştu ve onu gerçekleştirmek için en doğru zamanı bekliyordu. Nitekim birkaç gün sonra harekete geçecekti… DEVAMI İÇİN DİĞER SAYFAYA GEÇİNİZ…