İbretlik Hikaye: Alimlerden biri, talebesi ile gezerken…

Elbiselerini değiştirdi, ayakkabısını giyecekken içinde bir şey olduğunu fark etti. Dikkatlice baktığında ise bunun bir miktar para olduğunu gördü. Bir an şaşırdı ve etrafına bakındı, hic kimseyi göremeyince de, dizleri üzerine çöktü ve ellerini açıp:
“Ya Rabbi, eşimin hasta, çocuklarımın aç olduğu Sence malumdur, verdiğin bu nimet için Sana sonsuz şükürler olsun,” diyerek gözyaşlarına içerisinde dua etti ve uzun bir süre boyunca da ağladı. Bunu gören Hoca ile talebesi de göz yaşlarını tutamadılar…
Sonra Hoca talebesine döndü: “Bu ilk tekliften daha güzel olmadı mı, şu an daha mutlu değil misin evladım?” dedi.
Talebesi de; “Evet Hocam, şu an daha sevinçliyim. Şimdi, daha evvel anlamadığım şu cümlenin manasını anladım: Verdiğin zaman, aldığın zamankinden daha mutlu olursun.”
Hocası dedi ki:
“Evladım! Güçlü ve haklı olduğunda affetmek: Vermektir.”
“Yokluğunda kardeşine dua etmek: Vermektir.”
“Haksız iken özür dileyebilmek: Vermektir.”
“Başkasının ırzına kem gözle bakmamak: Vermektir.
“İnsanların gönüllerine sevinç ekmek: Vermektir…
Sevincimizi başkalarının hüznü üzerine değil sevinci üzerine kurmak dileğiyle…