Kağıttaki fabrikatörü arayan kadın

Yolum yeniden Bursa Organize Sanayi’ye düşmüştü. Bir alacağım vardı. 7. kez olmuştu, gidiyordum bir kez daha şansımı denemeye. İnanmazsınız ama sadece birkaç litre benzin aldım. Fakat eve ekmek alacak para kalmadı. Çocuklarıma bile mahçuptum artık. Arabayı satmaya kadar geldi durumum. Yolda baktım bir teyze yürüyor. İyi de burası sanayi bölgesi, burada ne işi olur du ki bu yaşlı haliyle? Otobüs bile 2 saatte bir geçerdi burdan. Çünkü herkes işe servis ile ya da arabasıyla gelirdi. Yanında durdum teyzenin. “Teyze nereye gidiyorsun” dedim. Elinde bir kağıt vardı. Bana uzattı. “Burayı arıyorum evladım” dedi. Bursa’nın büyük fabrikalarından biriydi aradığı yer ve oranın sahibinin adı yazılı idi. O fabrikayı da, sahibini de tanımayan çıkmazdı pek. Yarım saat o bastonla yürüse varamazdı ki. Aldım arabaya, bırakayım dedim fabrikaya. Sordum tabii hayırdır teyze fabrikada ne işin ola ki? “İki yetim kız var yanımda. Babaları vefat etti. Anneleri de başkası ile evlendi. Bu kağıttaki adam var ya, işte o adam… DEVAMI İÇİN DİĞER SAYFAYA GEÇİNİZ…