Serçe kuşunun hikayesi

Bir gün bir serçe, Allah’a küsmüştü. Günler geçiyordu ve serçe Rabbine bir şey demiyor, O’nunla konuşmuyordu. İçine kapanmış, derin bir hüzne boğulmuştu. Melekler merakla Allah’a serçeyi soruyorlardı ve her defasında Allah, meleklere “O gelecek!” diye cevap veriyordu. “Çünkü onun sesini duyacak tek varlık benim ve onun minik kalbindeki derdini anlayacak olan da yalnız benim.” diyordu. Bir zaman sonra serçe; kalbi hüzün, gözü yaşla dolu bir halde bir ağacın dalına kondu. Hiçbir şey söylemiyordu, öyle sessiz sessiz bekliyordu. Allah, serçeye seslendi: -Söyle bana! Canını sıkan ve kalbini hüzne boğan derdin nedir? Melekler serçe ne söyleyecek diye ona bakıyordu. Serçe mahzun, biraz da sitemli ses tonuyla: -Küçük bir yuvam vardı. Yorulduğumda dinlendiğim, üşüdüğümde sığındığım. Kimseyi rahatsız etmiyordum ve kocaman dünyada ufacık bir yerdi, kimsenin yerini dar etmiyordu. Sen onu da bana çok gördün, neydi o zamansız fırtına? Esip yıktı yuvamı ve beni yuvasız bıraktı… DEVAMI İÇİN DİĞER SAYFAYA GEÇİNİZ…