Can olabilmek

Ceviz bahçesinden cevizleri toplamışlar ve çuvallarına doldurmuşlardı. Yorgun ve bitkin haldeki bu iki kadın, yolun kenarında koyu bir sohbete dalmışlardı. Tam o an kadınlardan birinin eşi, yoldan geçmekteydi ve seslenerek eşine; “Benim gözleri sürmelim, canımın içi, eve gidince yemeği hazırlayıver olur mu canım benim?” demişti. Adamın eşi de bu tatlı sözler karşısında mest olmuş ve yanındaki arkadaşına dönüp onu daha da kendi evliliğine hayran etmek için şöyle deyivermişti: “Senin eşin sana hiç böyle şeyler söyler mi? Benim Ahmet’im her zaman özenle seçer cümlelerini bana söylerken. Dilinden sanki bal damlar” O bunları söylerken ise bu defa arkadaşı Fatma hanımın eşi de gelmişti koşa koşa yanlarına. Adam yorgunluktan perişan olmuş eşini görünce… DEVAMI İÇİN DİĞER SAYFAYA GEÇİNİZ…