Erken Yaşta Emekli Oldum Ben

O bana CAN yoldaşıydı ama meğer ben ona değilmişim. Bir sabah uyandım ki hanımım yok… Yastığının altına koyduğu tülbenti var, çorapları yerinde, ayaklarını sildiği havlusu bile ıslak ama o ortada yok. Kıldığı son vakit namazı sabah namazıydı, öğlen namazından sonra toprağın altındaydı benim hanımım.
Evim, arabam, elimde TV kumandam, cebimde param… Her şeyim yerli yerinde, hepsi de bana kaldı… O gitti, yapayalnız kaldım.. Halbuki onun tüm istedikleri imkan dahilindeydi.. Ama ben istemediğim için yapmadım yaptırmadım..
Sağlığım param gücüm kuvvetim ve karım varken, yanımdayken ben hiç biri için yoktum. Şimdi karım gitti ama ben tüm bunların hepsi ile var iken yok oldum..
Şimdiki aklım olsaydı cümlesi bir geç kalınmışlığın çığlığı sadece..
Şimdiki aklınızı, vicdanınızı can yoldaşlarınızdan esirgemeyin.
Evlatlarınız ne görecekse sizin kapınızda görsün..
Dünyada misafiriz.. Kim kimden önce gider belli değil..
Eşlerinize güttüğünüz inat sizin vicdanınızda taş olur, onun başucuna dikilmiş taşa bakar kalırsınız…
Yaşanmış ve yaşanan bir hayat hikayesidir..