Bir karı kocanın aynı güne dair günlüğe yazdıkları…

Arkadaşlarıyla ne yaptığını sordum, ağzında bir şeyler geveleyerek geçiştirdi beni. Yemekte biraz keyiflenir gibi oldu, ama hala dalgın bir hal var üzerinde ve hala uzak. Sanki kabuğuna çekilmiş gibi. Herhalde ÖTEKİNİ’nde kaldı aklı, onu düşünüyor. Benden genç mi acaba? İşyerindeki sarışın pazarlama temsilcisi olabilir mi…?
Şöminenin karşısında otururken, artık dayanamadım ‘Neyin var ?’ diye sordum. Gülümsedi, ama ne kadar da zoraki bir gülümseme… Hüzünlü ve uzaklık dolu hem de….
“Yok bir şeyim” diyerek bunu da geçiştirdi. O gürül gürül yanan aşkın böyle çabuk biteceğine inanmak istemiyorum. Daha dün değil miydi bana, ebediyete kadar benimle olmak istediğini söylediği..?
Bugün aramızda iletişim kopukluğu başlamış oldu böylece. Belki de kilo alıyorum. Çok mu vır vır yapıyorum..? Elini tuttum. Elimi okşadı evet ama elleri hissiz, parmak uçları bile soğuk.. Spora mı başlasam acaba..? Çocuk mu istesem yoksa…? Yalan, Yalan, Yalan… Kendimi kandırmaktan başka bir
şey değil bunlar. Bitti… Bitti…Bitti işte… Allah’ım, artık yaşamak bile istemiyorum. Kendimi son kez onun kollarına attım. Ağlaya ağlaya o halde uykuya dalmışım…
KOCA’NIN GÜNLÜĞÜNDE YAZDIKLARI :
”Sevgili Günlük, Türkiye yine yenemedi İspanya’yı … Ama kuru fasulye harikaydı…!