Köyde ailemden hiç sevgi görmeden büyüdüm…

Bir hafta sonra eşimin köyüne döndük. Burası bizim köye hiç benzemiyordu. Meğer bu köyde başlık parası adetmiş. Başta istemesede bu durum hoşuna gitmişti kayınvalidemin çünkü bedavadan gelini olmuştu. Böylece beni kabullendi. Kaynanamla yaşamaya başladım. Babam beni evlatlıktan silmişti. Kaynanam yıllarca uğraştı, barıştırmak elini öptürmek istedi ama asla kabul etmedi. Annem ve kızkardeşlerimle görüşürüm ama baba evine hiç giremem. Kızım dedi kayınvalidem: “Bundan sonra artık sen benim kızımsın, bende senin annenim, bunu böyle bil. “Sert otoriter bir yapıya sahipti. Evde kuralları o koyar, herkes de mecburen uyardı. Eşim annesinin lafını ikiltmezdi. Genelde yazın eşim çalışmaya gider, ben aylarca kaynanamla yalnız kalırdım. Giderken anamın lafından çıkma diye de sıkı sıkı tembih ederdi bana, bu da benim hiç hoşuma gitmezdi. Ben aslında her işi bildiğimi sanırdım ama evlenince hiç bir şey bilmediğimi fark ettim. Babam hiç evde durmaz dışardan yer içerdi. Bizde öyle öğün falan yok acıkan ekmeğin arasına çökelek, peynir, reçel ne bulursa koyar yerdi. Gece geç saatlere kadar ablalarımla radyoyu açar, halımızı dokur sonra öğlene kadar da yatardık. Annem pek evde durmaz o komşu senin bu komşu benim gezerdi. Evin işini ablalarım yarım saatte özenmeden bitirir tekrar halıya otururduk. Ben hiç ev işi yapmazdım.
Bir hafta kaynanam ağzını hiç açmadı sonra dayanamadı ve:… DEVAMI İÇİN DİĞER SAYFAYA GEÇİNİZ…