Dirsek çürütmek dedikleri bu olsa gerek

İlk okulu tam 7 yılda bitirebilmiştim. Neden dediğinizi duyar gibiyim… Bir öğretmenim vardı, sınıfa her girmemde sürekli onurumu kırar ve bana çirkin sözler söylerdi. Benim de her derse giriş zili çaldığında, nedense ayaklarım geri geri giderdi. İstemezdim derse girmeyi. Ve sınıfa en geç giren öğrenci olma başarısını elimde tutardım. Öğretmenim de bu fırsatı bulmuşken lafını esirgemezdi: “Ooo, işte tembel öğrencimiz de geliyor,” diye karşılardı üstelik beni. Sonrası daha da kırıcı ve can yakıcı. Çöp kutusunun yanında tek ayak üzerinde teşhir edilmeden önce, elindeki uzun cetvelle parmak uçlarım sızlamanın en doruğunu yaşardı… “Uff,” bile diyemezdim! Sonra içimde duygular takas olurdu: Arkadaşlarımın kahkahalarına, öfke kusardı bakışlarım. O yıllarımı bugün bile hep buruk bir hüzünle anımsarım. Öğretmenimin duygusal hırpalamaları ders aralarında da devam ederdi. Teneffüslerde koşarken beni yakalar, beyaz yakamdan tutuverirdi ve… DEVAMI İÇİN DİĞER SAYFAYA GEÇİNİZ…