Eskiden çocuk olmak…

Hiç tereddütsüz bir şekilde ona o yemeği göstermiştim. Yoksulluk başa gelmeye görsün bir kez. Babam önce fiyatını sordu mecburen yemeğin. İyi hatırlıyorum o günün şartlarına göre, tezgahtakiler arasında en pahalı yemek de oydu.
Babam önce bana baktı sonra yemeğe.
“Şu fiyata olmaz mı? Çocuğun canı çekmiş” dedi. Tezgahın arkasındaki adam için ne farkederdi ki, gayet umursamaz bir sesle “olmaz” diye karşılık verdi babama…
O gün, babamın yüzünde gördüğüm o çaresizlik benim çocuk yüreğime öyle bir işlemiş olacak ki; sonrasında çocukluğum boyunca, bir daha babamın yanında hiç acıkmadım… Atakan Gülgar