Eskiden çocuk olmak…

Ahh… Eskiden çocukluk daha güzeldi. Fakirlik vardı ama işte bir başkaydı her şey… Okula giderken çocuklar birbirine katılıp giderlerdi, hoplaya zıplaya, güle oynaya…

Şimdiki gibi mekanik oyunlar yoktu ama eğlence çoktu. Gazoz kapağı, taso lar biriktirirdik, canlı canlı oynardık. Kaybeden taraf “bonibon” alırdı. Ama o da hep beraber yenirdi.
Her şeye rağmen eskiden çocuk olmak daha güzeldi…

İlkokula gidiyordum. Çocukluğumun yoksulluk günleriydi o günler. Babamın işsiz olduğu zamanlara denk gelen günler…
O gün de okuldan çıkmıştım, babamla beraber bir lokantaya girmiştik. Tezgahta daha önce soframıza hiç teşrif etmemiş bir yemek çarpmıştı gözüme. Çocukluk işte nasıl da güzel ve lezzetli görünüyordu. Köfteler, sulu patatesin içinde nefis bir halde duruyorlardı. Hiç unutmam. Yemeğin adı İzmir köftesiydi. Görünüşüyle bile çok hoşuma gitmişti, kim bilir tadı ne kdar güzeldi. Babam ne yemek istediğimi sorduğunda… DEVAMI İÇİN DİĞER SAYFAYA GEÇİNİZ…